Spektrum autyzmu - wpływ olejku CBD na interakcje społeczne, komunikację i jakość życia

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD - ang. autism spectrum disorder) obejmują szeroki zakres zaburzeń rozwojowych układu nerwowego, które charakteryzują się niedoborami w interakcjach społecznych, komunikacji i zachowaniu. Dostępne terapie farmakologiczne są ograniczone i mają istotne skutki uboczne. W najnowszym badaniu z 2024 roku przeprowadzono retrospektywne, obserwacyjne i przekrojowe badanie w celu oceny wpływu pełnospektralnego ekstraktu z konopi, bogatego w kannabidiol (CBD), na dzieci i młodzież w wieku 5–18 lat nieposiadających zespołu objawów autyzmu o umiarkowanym do ciężkiego stopnia.

Spis treści

1. Zaburzenia ze spektrum autyzmu - charakterystyka

2. Kryteria diagnozowania ASD

3. Różnorodność i stopnie nasilenia ASD

4. Objawy i przyczyny autyzmu

5. Podłoże genetyczne i epigenetyczne ASD

6. Leczenie autyzmu

7. Olej konopny CBD dla osób ze spektrum autyzmu

8. Czy olejek CBD może pomóc w przypadku autyzmu? - badanie z 2024 roku

9. Olej CBD na autyzm - czy CBD stosowane w autyzmie jest korzystne?

10. Olejek CBD w autyzmie - dawkowanie kannabidiolu

11. Podsumowanie

12. Źródło

Zaburzenia ze spektrum autyzmu - charakterystyka

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD - autism spectrum disorder) to złożona i zróżnicowana grupa zaburzeń neurorozwojowych, charakteryzująca się deficytami w interakcjach społecznych, komunikacji oraz zachowaniach. Zgodnie z piątą edycją Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5), kryteria diagnozowania ASD dzielą się na dwie główne kategorie: uporczywe deficyty w komunikacji społecznej i interakcji społecznej w różnych kontekstach oraz ograniczające i powtarzające się wzorce zachowań, zainteresowań lub aktywności.

Kryteria diagnozowania ASD

1. Deficyty w komunikacji społecznej i interakcji społecznej:

Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji,
Brak wzajemności emocjonalnej,
Problemy z niewerbalnymi formami komunikacji

2. Ograniczające i powtarzające się wzorce zachowań:

Powtarzające się ruchy ciała, specyficzne rytuały lub rutyny,
Intensywne zainteresowanie określonymi tematami,
Nadmierna wrażliwość na bodźce zewnętrzne

Różnorodność i stopnie nasilenia ASD

Osoby z autyzmem prezentują szeroki wachlarz zachowań i cech, które mogą się różnić pod względem klinicznej prezentacji i stopnia nasilenia. W celu określenia stopnia nasilenia ASD, uwzględnia się poziom wsparcia potrzebnego w domenach społecznej i behawioralnej. Zgodnie z DSM-5, ASD dzieli się na trzy poziomy:

1. Poziom 1: potrzeba pewnego wsparcia

2. Poziom 2: potrzeba znacznego wsparcia

3. Poziom 3: potrzeba bardzo znacznego wsparcia

Objawy i przyczyny autyzmu

Przyczyny autyzmu są ściśle związane z tzw. hipotezami neurofizjologicznymi:

1. Hipoteza nadpobudliwości neuronalnej:

Zgodnie z tą hipotezą, osoby z ASD wykazują zwiększoną aktywność neuronalną, co może być powiązane z wyższą częstością występowania padaczki w tej grupie pacjentów.
Istnieją dowody na zmiany padaczkopodobne nawet u osób z ASD, które nie mają zdiagnozowanej padaczki.

2. Hipoteza intensywnego świata:

Hipoteza ta sugeruje, że nadmierna aktywność neuronalna i łączność są kluczowymi cechami ASD.

Podłoże genetyczne i epigenetyczne ASD

Badania nad członkami rodzin osób z ASD wskazują na silne podłoże genetyczne, które wpływa na podatność na rozwój tego zaburzenia. Sekwencjonowanie genetyczne odegrało istotną rolę w wyjaśnieniu architektury genetycznej ASD. Ponadto, zmiany genetyczne lub epigenetyczne związane z funkcjonowaniem neuronów wydają się być istotnymi czynnikami etiopatologicznymi. W szczególności, wiele ustaleń wskazuje na zmienioną ekspresję endogennych kannabinoidów i receptorów endokannabinoidowych u osób z ASD.

Zaburzenia ze spektrum autyzmu mają wpływ nie tylko na osoby z ASD, ale także na ich rodziny i opiekunów. Objawy autyzmu mogą zakłócać autonomię i rozwój społeczny pacjentów, co często prowadzi do stresu w życiu codziennym. Mimo postępów w badaniach i większego uznania dla osób z ASD, nadal istnieją znaczne wyzwania związane z przezwyciężaniem stygmatyzacji.

Leczenie autyzmu

Terapia behawioralna w połączeniu z interwencjami farmakologicznymi jest najczęściej stosowaną metodą leczenia ASD. Pomimo ciągłych udoskonaleń tych metod, około 40% dzieci z zdiagnozowanym ASD, które są poddawane leczeniu, nadal wykazuje zachowania maladaptacyjne.

Mimo ostatnich postępów, dostępne opcje leczenia objawów neuropsychiatrycznych autyzmu są wciąż ograniczone, a obecnie dostępne leki nie są specyficzne dla głównych objawów ASD. Na przykład w Stanach Zjednoczonych jedynie dwa leki, risperidon i arypiprazol, zostały zatwierdzone specjalnie do leczenia dzieci z ASD, przy czym oba są przede wszystkim lekami przeciwpsychotycznymi. Leki przeciwpsychotyczne, a także leki przeciwdepresyjne i przeciwlękowe mogą być przydatne i skuteczne w leczeniu oraz kontrolowaniu pewnych objawów, takich jak samoagresja i heteroagresja, natomiast leki przeciwdrgawkowe, oprócz kontrolowania drgawek, mogą korzystnie wpływać na jakość snu i inne specyficzne aspekty behawioralne.

Z drugiej strony, leki przeciwpsychotyczne mogą powodować istotne skutki uboczne, takie jak zaburzenia endokrynologiczne i metaboliczne, zmiany kardiologiczne oraz efekty pozapiramidowe. Wewnętrzna heterogeniczność tej diagnozy również wpływa na wynik leczenia, ponieważ pochodzenie i prezentacja objawów znacznie różnią się u poszczególnych pacjentów.

Ponadto, nowe objawy ASD mogą pojawiać się przez całe życie osoby, podczas gdy inne mogą naturalnie ustępować, co należy uwzględnić przy wyborze odpowiedniej interwencji psychofarmakologicznej. Żadna z konwencjonalnych metod leczenia stosowanych w zarządzaniu behawioralnym i terapii osób z ASD nie wykazała znaczących korzyści w zakresie interakcji społecznych, komunikacji, funkcji motorycznych i rozwoju intelektualnego, które są znaczącymi obszarami wpływającymi na codzienne życie osób z ASD i ich rodzin.

Olej konopny CBD dla osób ze spektrum autyzmu

Z uwagi na ograniczenia w leczeniu spektrum autyzmu, prowadzone są poszukiwania nowych alternatywnych metod leczenia ASD. W ostatnim czasie dużą uwagę zwrócono na ekstrakty konopne z Cannabis sativa, zawierające fitokannabinoidy, takie jak CBD i THC. Fitokannabinoidy są badane pod kątem ich potencjalnego zastosowania w leczeniu różnych zaburzeń i chorób, w tym padaczki, lęków, przewlekłego bólu, spastyczności, choroby Parkinsona, psychozy, agresji, zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i ASD.

Czy olejek CBD może pomóc w przypadku autyzmu? - badanie z 2024 roku

Różnorodne badania kliniczne, zarówno retrospektywne, jak i prospektywne, badały skuteczność kannabinoidów w łagodzeniu objawów ASD, a pierwsze wyniki zostały opublikowane w 2019 roku. W tych badaniach używano ekstraktów z konopi o pełnym spektrum, zawierających różne proporcje CBD do THC.

Badanie, którego wyniki opublikowano w 2024 roku, było pierwszym, w którym zastosowano konkretną proporcję fitokannabinoidów wynoszącą 33 jednostki CBD na każdą jednostkę THC. Jest to szczególnie istotne, biorąc pod uwagę, że badania nad ekstraktami z konopi w leczeniu ASD znajdują się głównie w fazie eksploracyjnej. Zarówno analiza według kategorii, jak i według pacjenta wykazała, że leczenie pełnospektralnym ekstraktem kannabidiolu przyniosło znaczącą globalną poprawę we wszystkich analizowanych aspektach objawowych i bezobjawowych, przy minimalnych skutkach ubocznych. Ważne jest, że dzięki zastosowaniu rygorystycznych kryteriów wykluczenia, obejmujących jedynie osoby bez padaczki z umiarkowanym do ciężkiego ASD, możliwe było odróżnienie efektów ekstraktów kannabidiolowych u osób z autyzmem i padaczką od efektów u osób bez padaczki. Ponadto, wszystkie osoby były wcześniej leczone z powodu ewentualnych zaburzeń snu, co umożliwiło lepsze rozróżnienie specyficznej poprawy w tej kategorii objawów od pozytywnego wpływu lepszego snu na nastrój, zdrowie i ogólne funkcjonowanie poznawcze.

Warto zaznaczyć, że ocena postrzegania rodziców i opiekunów dotycząca zmian wynikających z suplementacji olejkiem CBD o pełnym spektrum miała miejsce wkrótce po zakończeniu sześciomiesięcznego okresu terapii. Dane uzyskane od rodziny były zgodne z wynikami analizy klinicznej, co sugeruje, że korzyści z suplementacji przekraczały ramy medyczne i były zauważalne także w codziennym życiu pacjentów. Uważamy, że zgodność tych danych potwierdza pozytywne efekty terapii z szerszej perspektywy, obejmującej zarówno aspekty objawowe, jak i nieobjawowe, co wzbogaca analizę kliniczną o codzienne obserwacje i na odwrót. Ważne jest również to, że 74% uczestników zmniejszyło dawkę lub całkowicie odstawiło co najmniej jeden z równocześnie stosowanych leków, co podkreśla rzeczywiste korzyści terapeutyczne, a nie ewentualny efekt placebo czy subiektywne uprzedzenia.

Uwzględniając wyniki terapii w zakresie komunikacji i interakcji społecznej z perspektywy zarówno klinicznej, jak i rodzinnej, zauważono istotny pozytywny wpływ na codzienne życie uczestników, ich rodzin i opiekunów. Poprawiły się takie aspekty jak kontakt wzrokowy, zwracanie uwagi na innych oraz poszukiwanie towarzystwa. Kiedy członkowie rodziny i opiekunowie widzą, że pacjent staje się bardziej uważny i potrafi nawiązywać kontakt wzrokowy, znacząco poprawia to jakość ich codziennych interakcji. Dodatkowo, inne zachowania wpływające na interakcje, takie jak intencja komunikacyjna, afektywność oraz redukcja agresji własnej i heteroagresji, również wykazują pozytywne zmiany.

Wśród objawów analizowanych w podkategoriach zachowań nieprawidłowych znajduje się allotriofagia, znana również jako Pica. Termin ten oznacza spożywanie substancji lub przedmiotów bez wartości odżywczych, co może zakłócać prawidłowe funkcjonowanie przewodu pokarmowego i prowadzić do infekcji, urazów czy zatruć. Takie zachowanie jest dość powszechne wśród osób ze spektrum autyzmu i zwykle jest leczone za pomocą analizy zachowania stosowanego (ABA), natomiast brak jest skutecznych terapii farmakologicznych. W naszej grupie badanej, spośród siedmiu osób z tym objawem, 57% odnotowało poprawę, a u pozostałych nie doszło do pogorszenia. Wyniki te są zgodne z wcześniejszymi obserwacjami, co wzmacnia potencjał ekstraktu z kannabidiolem w leczeniu tego objawu.

Olej CBD na autyzm - czy CBD stosowane w autyzmie jest korzystne?

W obszarze zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD), zarówno badania przedkliniczne, jak i kliniczne wskazują na potencjalne korzyści z zastosowania CBD w poprawie zachowań społecznych oraz leczeniu współistniejących dolegliwości, takich jak zaburzenia snu, ADHD, lęki i drgawki. Niemniej jednak, dowody na skuteczność CBD w leczeniu zachowań kompulsywnych, zaburzeń nastroju, deficytów poznawczych i agresji są wciąż ograniczone. Zgłaszane działania niepożądane to m.in. senność, problemy żołądkowo-jelitowe, zmęczenie, wymioty, letarg, zmiany apetytu i bezsenność. Ponadto, istnieje niewielka ilość danych na temat interakcji CBD z lekami.

Olejek CBD w autyzmie - dawkowanie CBD

Badania wykazały, że dostosowanie dawki CBD powinno brać pod uwagę takie czynniki jak: wiek, wzrost, waga oraz stan fizyczny i psychiczny pacjenta. Przede wszystkim, przed rozpoczęciem suplementacji kannabidiolem u dziecka z autyzmem, konieczna jest konsultacja z lekarzem.

Podsumowanie

Spektrum autyzmu to złożone zaburzenie neurobiologiczne, które wpływa na interakcje społeczne, komunikację i zachowanie. Olejek CBD (kannabidiol) zdobywa coraz większą uwagę jako potencjalna terapia wspomagająca dla osób ze spektrum autyzmu. Badania sugerują, że CBD może przynieść korzyści w zakresie poprawy interakcji społecznych i komunikacji oraz ogólnej jakości życia pacjentów.

Źródło